O nas

Powstanie Wspólnoty

Ojcowie karmelici bosi do Wrocławia przybyli w 1946 r. Początek był bardzo trudny z powodów zewnętrznych, tj. powrót Ziem Zachodnich do Macierzy, ale też i organizacyjnych – niechęć i szczególny stosunek władz komunistycznych, co utrudniało rozwój życia religijnego. Nie posiadamy dokumentów z tego czasu, gdyż był to trudny okres. Stąd też wspólnota III Zakonu nie posiadała również aktu erygowania. Akt ten został nadany na wniosek i prośbę prowincjała Prowincji Warszawskiej o. Mariana Stankiewicza OCD przez Stolicę Apostolską w Rzymie w 2007 r.

Do Zakonu, już w 1947 r. wstępowali ludzie odważni, konsekwentni i aktywni, dzięki czemu wspólnota wzrastała ilościowo i duchowo na trudnym terenie Ziem Odzyskanych. Pierwszym członkiem wpisanym do Księgi Członków III Zakonu była Abramowicz Waleria, s. Elżbieta od Trójcy św. ur. 16.IV.1886 r. w Mińsku data obłóczyn – 15.X.1947r., data prefacji – 8.XII.1948 r. na ręce o. Anzelma.

Do III Zakonu wstępowali księża:

• ks. Alojzy Spyrka, br. Jan Chrzciciel od św. Rodziny, ur. 2.II.1904 r. w Kozłowie data obłóczyn – 1946 r, na ręce o. Jozafata,
• ks. Adam Sygaliński, br Józef od św. Trójcy, ur. 18.I.1950 r. w Pisarzowicach, data obłóczyn – 1975 r. na ręce o. Mieczysława Woźniczki od Ducha Świętego,
• ks. Jarka Jerzy, br. Filip od Najświętszego Serca P.J., ur. 5.06.1952 r. w Jeleniej Górze, data obłóczyn – 1975 r. na ręce o. Mieczysława Woźniczki od Ducha Świętego.

Pierwszą wizytację III Zakonu z kapłańskim błogosławieństwem odbył o. Konstantyn od Trójcy św. – Prowincjał Karmelitów Bosych, 21 lutego 1975 r. W tym czasie Dyrektorem III Zakonu był wielebny o. Mieczysław Woźniczka od Ducha św.

Wspólnota obecnie

Obecnie (2018 r.) wspólnota OCDS we Wrocławiu liczy 39 członków, z których aż 10 dojeżdża z odległych miejscowości Dolnego Śląska.Wspólnota aktywnie służy przykładem i charyzmatem apostolskim w swoich parafiach – dwóch braci zostało wyniesionych do godności szafarza nadzwyczajnego, inni zajmują się opieką nad bielizną kielichową, prowadzeniem bractwa szkaplerznego, nauczaniem religii oraz w miejscach swojego zamieszkania służą potrzebującym i proszącym o modlitwę. Diakonia chorych wspomaga duchem i czynem osoby starsze i potrzebujące pomocy.

Została założona Róża Różańcowa Rodziców modlących się za dzieci. Modlitwą obejmujemy wszystkich członków wspólnoty, a szczególnym tego wyrazem jest forma indywidualnego wstawiennictwa za konkretną losowo wybraną osobę.

Co miesięczny dzień skupienia obejmuje formację, przygotowanie do Mszy św., czytanie i rozważanie Słowa Bożego, śpiew liturgiczny. Wspólnie uczestniczymy w Eucharystii, Koronce do Miłosierdzia Bożego, Adoracji przed Najświętszym Sakramentem w Kościele p/w Opieki św. Józefa.

Współpraca we wspólnocie ma charakter bratersko-siostrzany. Wzrastając duchowo w charyzmacie Karmelu, staramy się dawać świadectwo bycia KARMELEM w Kościele.

OCDS

Świecki Zakon Karmelitów Bosych (OCDS) jest katolickim stowarzyszeniem wiernych i stanowi integralną część Zakonu Karmelitów Bosych. Jego charakter jest zasadniczo świecki, choć mogą do niego należeć także księża diecezjalni.

Karmelici świeccy, razem z zakonnikami i mniszkami, są synami i córkami Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel i św. Teresy od Jezusa. Dlatego uczestniczą w tym samym charyzmacie, co zakonnicy, przeżywają go każdy zgodnie ze swoim szczególnym stanem życia. Jest to jedna rodzina z tymi samymi dobrami duchowymi, z tym samym powołaniem do świętości i z tą samą misją apostolską. Świeccy karmelici wnoszą do Zakonu bogactwo właściwe swej świeckości.

Członkowie Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych są wiernymi w Kościele, wezwanymi do życia „w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi” poprzez „przyjaźń z Tym o którym wiemy, że nas kocha”, w służbie Kościołowi. Pod opieką Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, zgodnie z inspiracjami św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża oraz zgodnie z biblijną tradycją proroka Eliasza starają się pogłębiać swoje chrześcijańskie zobowiązanie wypływające ze chrztu.

Realizacja powołania świeckiego karmelity oparta jest o „Regułę Pierwotną” św. Alberta Jerozolimskiego, „Konstytucje” zatwierdzone przez Kongregację Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz „Statuty” zatwierdzone przez Definitorium Generalne.